Lief,
wonderbaarlijk en Liefdevol Lichtwezen,
Hoe
vaak heb ik deze zin niet uitgesproken in de tijd, dat ik mijn praktijk nog had
en op beurzen, waar ik, o.a. voor Astro Tv zat.
Mensen
kwamen naar me toe omdat ze van mij hadden gehoord of me op een beurs of bij
Astro Tv hadden gehoord.
Ze
kwamen met het volste vertrouwen, dat ik hun de antwoorden kon geven, waar zij
naar zochten.
Ik
luisterde naar hun verhalen, voelde allerlei dingen en interpreteerde dit met
de kennis die ik TOEN bezat.
Ik
deed mijn best ze de antwoorden te geven waar ze naar zochten, met geheel mijn
Hart en alle Liefde en de beste bedoelingen.
Ik
overspoelde ze met woorden en eigenlijk waren ze best, af en toe, wel een
beetje overdonderd. En uiteindelijk eindigde ik steevast met de woorden: “Wat
ik kan, kan jij ook”!
En
ik bedoelde daarmee te zeggen, maar begreep het zelf nog niet helemaal: “Ik sta
niet boven jullie, ik ben niets meer dan jullie, kom op, zet je schouders
eronder en accepteer en ga verder”!
Ik
bedoelde het goed en mijn intenties waren ook prima, maar het kwam bij velen
overdonderend over en ik begreep daar niets van.
Nu
begrijp ik, dat het veel te vroeg in de tijd was, om zo te motiveren en mensen
de overtuiging te kunnen meegeven, die ik zo graag wilde uitdragen: Wat ik kan,
kan jij ook”!
En
natuurlijk is dat zo, maar nu weet ik dat ieder een eigen unieke manier heeft
en een unieke manier van Zijn.
Ik
had daar toen geen idee van en kon maar niet begrijpen waarom ik, niet altijd,
maar vaak niet overkwam met mijn boodschap, die ik zelf zo geweldig vond.
Nu
weet ik inmiddels, door de groei in herinnering die ik heb toegestaan, dat wij
allemaal op weg zijn naar de Liefde die we zijn en daaraan heb ik geen enkele
twijfel.
En
ik weet inmiddels dat ieder het recht heeft dit op eigen unieke wijze en op
eigen uniek tempo, met gebruikmaking van eigen keuzes, te doen.
Ik
heb niet het recht om wat dan ook van het verhaal van een ander in twijfel te
trekken.
Elk
verhaal is een unieke weergave van de medereiziger die het als dusdanig ervaren
heeft.
Als
tien mensen een auto ongeluk, hetzelfde auto ongeluk, zien gebeuren, zul je
tien verschillende verhalen te horen krijgen. Liegen er dan negen? Of liegt er
één? Nee, natuurlijk niet, want ieders uniekheid kleurt het verhaal naar eigen
ervaring in.
En
dat is iets, wat ik met veel vallen en opstaan heb mogen leren en ervaren en
het is de Waarheid voor mij.
En
toch heeft de mede reiziger die zich niet in het verhaal van de ander kan
vinden, het recht er op eigen wijze mee om te gaan. Kom je er dan uit? Nee!
Er
ontstaat alleen maar een discussie en dat mag, maar je mag je ook realiseren,
dat discussie niets oplevert, anders dan nog meer discussie, want het gaat om
het gelijk halen.
We
zijn allemaal, gekwetste, eenzame, verdrietige, boze en rancuneuze en
machtswellustige en Liefdevolle medereizigers geweest, ergens in onze levens en
misschien zelfs wel in dit leven.
We
hebben allemaal een stukje Hitler en een stukje Moeder Theresa in ons en alle
andere rollen ook met zekerheid gespeeld.
De
kunst is alles bij elkaar te rapen en te accepteren als een deeltje van jou,
het te bedanken toen je het nodig had en het dan de kans te geven zich weer bij
je te voegen omdat de lading eraf is, als je het verteld dat je de vervulde rol
niet meer nodig hebt.
Op
het moment, dat je verantwoording neemt voor alle rollen die je gespeeld hebt,
ook de minder nette en minder leuke, dan vervalt het zinnetje:
‘
Wat ik kan, kun jij ook”!
Want
op dat moment weet je dat je medereiziger zijn/haar weg hierin zal vinden, net
als jij.
De
terugkeer naar de Liefde die je bent!
In
Onvoorwaardelijke Liefde, Martha
Geen opmerkingen:
Een reactie posten